Studio Playlist 2018 #43: Kees Koomen
http://www.keeskoomen.nl/
http://chmkoome.wordpress.com/
Bob Dylan – More Blood, More Tracks
Kamasi Washington – Heaven and Earth
Noir Désir – Des visages des figures
Marc Ribot – Songs of Resistance 1948 – 2018
Tom Waits – Bad as me
Lauryn Hill – The Miseducation of Lauryn Hill
The Beatles – The White Album
Marianne Faithfull – Negative Capability
Rembetika
Lou Reed – Coney Island Baby
Grateful Dead + Almann Brothers Band
Beste Ron,
Wederom dank voor de uitnodiging voor een, als ik zo terug kijk, inmiddels indrukwekkend project. Zelf luister ik inmiddels veel radio en ik draai veel oude cassette’s die nog verrassend goed klinken. Ik heb het dan over bandjes die ik samenstelde in de tachtiger en negentiger jaren. Ze bevatten veel VPRO- concerten, Rockpalast en cadeaubandjes waarvan ik er in de loop van de jaren een aantal terug kreeg wegens geen cassettespeler meer e.d. Vooral de omslagjes die ik zelf maakte zijn soms verrassend aardig. Dat samenstellen is misschien ook voorsorteren op het in shuffleplay afspelen van mijn muziekbibliotheek waar ik van houd. En beiden zijn misschien een poging de verrassingen die soms tijdens mijn favoriete radioprogramma’s gespeeld werden te herleven. Die programma’s, met Harry Knipschild’s bluesprogramma, Tineke de Nooij’s avondprogramma (steevast eindigend met “Expecting to Fly” van The Buffalo Springfield) en Jan Donkers en kompanen voor de VPRO-radio hebben me in contact gebracht met veel muziek waar ik nog steeds van houd. Bij deze een greep uit wat ik dan hoor en wat recente dingen die ik draai:
Bob Dylan – More Blood, More Tracks
Dit is de plaat die Dylan’s “Blood on the Tracks” oorspronkelijk was. Ik was tijdens de maanden dat ik ondanks ettelijke pogingen er onder uit te komen hare majesteit diende nog geen Dylan-fan, maar bij het uitkomen van deze plaat was ik verkocht! Dit zijn de oorspronkelijke opnamen, in de “Bootleg Series” uitgekomen: minder begeleiding en meer de oorspronkelijke Dylan!
Kamasi Washington – Heaven and Earth
Na mijn eigen muzikale activiteiten van pop, naar punk, naar punk-jazz en naar jazz te hebben ontwikkeld zag ik op een bepaald moment door de bomen het bos niet meer. In de jazz muziek vielen de oude helden de een na de ander langzaam weg en wat overbleef was technisch steeds virtuozer, maar de authenticiteit werd minder. Toen ik Kamasi Washington hoorde bracht dat voor mij een aantal zaken samen: een originele toon op de tenorsax, een eclectisch geluid en toch een hedendaagse opvatting!
Noir Désir – Des visages des figures
‘Tig keren op de autoroute gehoord zonder te weten wat het was en nu toch in mijn fav. Playlist geplaatst!
Marc Ribot – Songs of Resistance 1948 – 2018
Dit heb ik leren kennen door onderstaande uitvoering van een Italiaanse klassieker van Tom Waits. Prachtige plaat die duidelijk in het licht van Trump’s verkiezing is uitgebracht, wat ook in de videoclip bij “Bella Ciao”duidelijk is.
Tom Waits – Bad as me
En nu we het toch over hem hebben, Tom Waits bracht ook een heel divers album uit dat zijn carrière aardig samen vat. Is meteen populair hier in huis!
Lauryn Hill – The Miseducation of Lauryn Hill
Tijdje niet gedraaid, maar recent toch weer gepakt. Na The Fugees nog beter geworden en net als Wycleff eigenlijk weer weggezakt, jammer, maar dit blijft staan!
The Beatles – The White Album
What can I say, het zijn The Beatles en het is brillant!
https://www.youtube.com/watch?v=D-dONCnY_Yg
Marianne Faithfull – Negative Capability
Mijn vrouw kreeg een nieuwe van deze “zangeres met een verleden”. “Na Easy Come, Easy Go” die ik erg goed vond had ik niet veel nieuws meer van haar gehoord, maar we werden getipt over haar samenwerking met Nick Cave op deze plaat. Dat is dan ook meteen het beste nummer op een wat sombere plaat (maar wat wil je als je in het VK woont). Dit staat ook op mijn fav. Playlist:
De VPRO zond regelmatig rembetikaconcerten uit ’s nachts, live uit obscure keldertjes in Utrecht of zo. Ze waren een povere vervanging voor de lokaaltjes in de haven van Piraeus of andere gruizige gelegenheden langs de Mediterrane kusten, maar de muziek klonk bijzonder authentiek, inclusief het wachten op het juiste niveau van bewustzijn dat door het roken van weed en drinken van alcohol bereikt werd. Ik kan me herinneren dat het een keer 03.00 u werd voordat het gezelschap begon. Sinds ik regelmatig in Athene kom hoor ik de Rembetika weer graag! Dit geeft slechts in bescheiden mate de sfeer weer die ik bedoel, maar om een indruk te krijgen voldoet het:
Lou Reed – Coney Island Baby
Niet Reed’s beste, maar toch altijd nog de moeite waard. In mijn studietijd leerde ik deze plaat kennen: ik luisterde op een nacht met een vriend naar de radio terwijl wij de wereld bespraken. De DJ vertelde steeds dat Herman Brood onderweg was en wat behartenswaardige dingen zou zeggen en aangezien wij beiden fan waren en die gast in ieder geval altijd amusant was wachtten we tot Brood arriveerde. Dat werd 03.30 u en in de halfslaap waarin ik inmiddels verkeerde hoorde ik dit nummer:
En tot slot nog een jam met de Grateful Dead èn de Almann Brothers Band die ik downloadde. Heerlijke muziek om bij te werken!
2018 photo request:
“The Ear of the Artist”
Send me a photo of your right ear.
Work in progress 2018
Kees Koomen 17-01-19 – posted by Ron 20-01-19
Other Studio Playlists in 2018: