Dear Ron,
Best wishes for you! I’m delighted to add a playlist this year. My friend Fred de Vries, a Cape Town based journalist, and I are working on a series of 22 essays on progressive rock. We’ve been writing these articles for Dutch record collectors magazine Platenblad. In each essay we explore one specific album. I used to be a prog-rock-fan in my youth, so it was fun going through all those forgotten bands and records. As a consequence, most records I played in 2016 were classic prog-albums. I will share five bands and videos here with you.
Tangerine Dream – Bathtub Session (1969)
Genesis – The Knife (1973)
Van Der Graaf Generator – Darkness (1970)
The Peter Ivers Band – Audience of One (1974)
This Heat – The Fall Of Saigon (1977)
What else did I listen to this year?
Bad Bad Not Good: IV (2016)
Baton Bleu: Grand Death (2016)
Ravi Coltrane (with Jack DeJohnette and Matthew Garroison): In Movement (2016)
G.W. Sok: Listen To The Painters (2016)
Cinematic Orchestra live at Schouwburg Rotterdam (2016)
Shoes: DR. MARTENS
1. Tangerine Dream (German psychedelic rock band, gradually transforming into an electronic trio). Chosen track: Bathtub Session (1969) – the ‘song’ derived from a session played live in the bathroom of Salvador Dalí at the artist’s house in Portlligat.
2. Genesis (British prog-band made three wonderful albums: Trespass (1970), Nursery Cryme (1971) and Foxtrot (1972) before they indulged in pretentious symphonic rock). Chosen track: The Knife (1973) – a Gandhi-inspired pacifist and anti-terrorism song, played live at the Bataclan in Paris – Peter Gabriel seems to predict the gruesome events of last year: “Some of you are going to die”.
3. Van Der Graaf Generator (British psychedelic prog band from Manchester, my favourite band when I was a kid. I still love all their records, especially Godbluff, 1975). Chosen track: Darkness (1970) – played live for a German TV show.
4. The Peter Ivers Band (Peter Ivers was a multi-talented American phenomenon who made a bunch of wonderful prog-pop albums before he was beaten to death in 1983. His best album was Terminal Love, 1974). Chosen track: Audience of One (1974) – a wonderful track from Terminal Love.
5. This Heat (One of my all-time favorite bands. They made only two albums, but unsurpassed if you ask me. Their first show outside London was in Rotterdam, in Lantaren/Venster in 1979, organized by Peter Graute of the legendary Backstreet Records Shop at Boomgaardstraat). Chosen track: The Fall Of Saigon (1977) – taken from John Peel Session in april 1977.
What else did I listen to this year?
6. Bad Bad Not Good: IV (2016)
7. Baton Bleu: Grand Death (2016)
8. Ravi Coltrane (with Jack DeJohnette and Matthew Garroison): In Movement (2016)
9. G.W. Sok: Listen To The Painters (2016)
10. Cinematic Orchestra live at Schouwburg Rotterdam (2016)
Siebe Thissen heads Kunst & Openbare Ruimte at Centrum Beeldende Kunst in Rotterdam
BADBADNOTGOOD: III (2014)
Dawn Of Midi: Dysnomia (2013)
La Luz: Live On KEXP (2014)
Trombone Shorty: Say That To Say This (2014)
Jungle By Night: Live at Jazz a Vienna (2012)
The Jerry Hormone Ego Trip: Bel de medicijnman (2014)
Sun Ra And His Arkestra: In Orbit With Ra (2014)
BADBADNOTGOOD: III (2014)
BBNG is een piepjong jazztrio uit Toronto, Canada, bestaande uit Matthew Tavares (piano), Chester Hansen (bass) en Alexander Sowinksi (drums). In 2012 al te zien in Rotown en het afgelopen jaar in Bird – twee fantastische concerten. Ze maken (instrumentale) hiphop en dubstep, maar ook covers van bijvoorbeeld Joy Division. Hun plaat III bevat louter eigen werk (I en II kan je downloaden van hun website). III is een fijne plaat, na veel luisteren, maar je moet BBNG eigenlijk live zien, omdat ze na een jazzy halfuurtje meestal helemaal los gaan met veel elektronica erbij. Zoals in Bugg’n (overigens een cover van TNGHT). Zie hier:
Dawn Of Midi: Dysnomia (2013)
Ik heb ‘m vorig jaar ook al in Ron’s lijstje genoemd, maar de plaats is nog steeds één van de toppers in huis. Kan ‘m blijven spelen. Geniale plaat: minimaal, schitterende verschuivingen, trance, een ijzeren discipline en één lange trip van 50 minuten. Net als BBNG, jazz, maar way beyond jazz. Een van de mooiste platen van de 21ste eeuw tot nu toe. Met Qasim Naqvi (drums), Aakaash Israni (bass) en Amino Beyamani (piano) uit Brooklyn. In december speelden ze de hele CD live in het Paard van Troje (door mij gemist). Hier Dysnomia:
La Luz: Live On KEXP (2014)
Leukste band die ik dit jaar hoorde, bovendien ontdekt door mijn dochter. La Luz uit Seattle bestaat uit Marian Li Pino, Abbey Blackwell, Shana Cleveland en Alice Sandahl. Ze hebben een heerlijke sound, een heldere gitaar en een hemels orgeltje – een beetje surf meets psychedelica. La Luz stond onlangs in Rotown, maar door verplichtingen elders moest ik het optreden helaas aan me voorbij laten gaan. Hier twee sessies voor KEXP Radio in Seattle (de laatste van 2014 is overigens de beste).
(KEXP 2014)
(KEXP 2013)
Trombone Shorty: Say That To Say This (2014)
Altijd lekker, die vette hiphopjazz sound van Trombone Shorty. Maar ook zoals altijd vallen zijn CD’s een beetje tegen. Ook zo’n gast die je gewoon live moet zien, al heb ik van deze plaat de tracks You And I (Outta This Place) en Fire And Brimstone wel grijsgedraaid (als dat nog kan met een CD). Meestal op mijn werkkamer dus zijn thuiswedstrijd in New Orleans over de speakers, met een leuke begeleidingsband die ook te zien was in de onvolprezen tv-serie Treme:
Jungle By Night: Live at Jazz a Vienna (2012)
Zo’n beetje de poldervariant van Trombone Shorty (zo zien ze er ook uit). Maar ik vind het één van de leukste NL-bandjes van de laatste jaren. Ze begonnen wel erg als Fela Kuti-imitators, maar hun sound is breder en vetter geworden. De Hollandse Skatalites. Ik heb geen enkele plaat of CD van de heren, maar er staat zoveel op Youtube dat je genoeg kan beluisteren. Hier hun track Atilla, live in Wenen:
The Jerry Hormone Ego Trip: Bel de medicijnman (2014)
Vergeet De Kik en luister naar The Jerry Hormone Ego Trip, even Rotterdams en heel erg grappig. Ook hier geldt, genoeg muziek op Youtube. Mijn favoriete track is Bel de medicijnman (2014).
Sun Ra And His Arkestra: In Orbit With Ra (2014)
Als ik schrijf luister ik altijd naar Sun Ra. Ik ben daar mee begonnen toen ik in de jaren negentig mijn proefschrift schreef en zet die traditie nog altijd voort (ik schrijf nu een boek over 75 jaar kunst in de openbare ruimte van Rotterdam). Omdat Sun Ra meer dan 200 platen maakte – die bovendien niet allemaal toegankelijk zijn – maak ik gebruik van 10 mix-CD’s die ik zelf samenstelde. Ik vind dat mijn mixen veel beter zijn dan de vele verzamelplaten die jaarlijks op de markt worden gegooid (Geen arrogantie, luister zelf maar op http://fromnowherehere.blogspot.nl/ , zoek Dr. Auratheft en Sun Ra). Maar onlangs kwam er wel een prachtige introductie uit, samengesteld door Marshall Allen, de 91-jarige saxofonist van de Arkestra: In Orbit With Ra. Wat mij betreft de eerste fraaie verzamelaar en een leuke kennismaking met ouder en later werk. Eén van de mooiste platen van Sun Ra vind ik God Is More Than Love Ever Can Be (1979). De plaat is opgenomen met een trio: Sun Ra (piano), Luqman Ali (drums), Richard Williams (drums) en de sound is waaaanzinnnnnnig!!!!! Mooie freestyle blues met een supervette bas en werkelijk schitterende drums, als een ruig ptaroon onder de piano gelegd. Helaas nooit op een compilatie CD verschenen. Hier is de titeltrack:
Siebe Thissen heads Kunst & Openbare Ruimte at Centrum Beeldende Kunst in Rotterdam
Dawn of Midi, Dysnomia (2013)
Bad Bad Not Good, Flashing Lights (12”, 2013)
Tigran Hamasyan, Shadow Theater (2013)
DNA, DNA On DNA (2004)
Various Artists: Treme Soundtrack (Vol 1,2, 3 – 2010-2013)
The Bad Plus, Made Possible (2012)
Alvin Youngblood Heart, Territory (2000)
Sun Ra, The Eternal Myth Revealed: Volume One – 1933-1959 (2013, 14 CD’s + boek)
(Ahmed) Janka Nabay & The Bubu Gang, En Yay Sah (2012)
Dawn of Midi, Dysnomia (2013)
Fenomenaal. Voor mij dé plaat van het jaar: de missing link tussen jazz en dance. Dit trio uit New York (een Pakistaan, een Indiër en een Marokkaan) maakt een soort minimal music. De plaat, met in elkaar doorgemixte tracks, biedt één geweldige trancetrip. Ik kon ‘m alleen maar op repeat zetten en heb er dagen achtereen naar geluisterd. Unieke sound, heb nog nooit zoiets gehoord. Gelukkig herinnert de slappende bass je eraan dat je met akoestische jazz hebt te maken en niet met computers. Ongelooflijke discipline en prachtig hoe het geluidsweefsel zich in 45 minuten ontrafelt en steeds weer nieuwe horizonten creëert.
Bad Bad Not Good, Flashing Lights (12”, 2013)
Dit piepjonge trio BBNG uit Canada speelde in 2012 (gratis) de sterren van de hemel in Rotown. Ze waren toen 18 jaar en toonden een verbijsterend vakmanschap. Het is een jazztrio, maar hun inspiratiebronnen zijn hiphop en dubstep – al doen ze even makkelijk instrumentale covers van Joy Division. Flashing Lights is hun eerste bij een platenmaatschappij uitgebrachte EP, maar je kan veel meer muziek downloaden van hun eigen website. Die is bovendien beter. Het gaat hard met deze kids: het afgelopen jaar speelden ze al op Montreux Jazz en zelfs op Glastonbury.
Tigran Hamasyan, Shadow Theater (2013)
Deze Armeense pianist is waanzinnig. Hij toert momenteel door Europa en de VS (deed onlangs het Bimhuis) en zette Londen vorige maand op zijn kop met een groovy set (5 sterren in The Guardian). Speelt even makkelijk solopiano als met bands, en gaat van folky naar funky (hij is fan van Black Sabbath). Zijn muziek is typisch ‘post-Europees’ en omvat ook klankreeksen uit het Midden-Oosten en Azië. Ik vind zijn platen net even iets minder dan zijn live-optredens, maar wellicht komt dat ook door zijn bijzondere manier van spelen. Check out deze show:
DNA, DNA On DNA (2004)
Het ten onrechte vergeten, maar fabelachtige ‘no wave’-trio DNA uit New York bracht tussen 1976 en 1981 slechts een handjevol platen op vinyl uit: vier tracks op de legendarische verzamelaar No New York (1976); een single (You & You/Little Ants, 1978) en een EP met zes tracks (A Taste Of DNA, 1981). Ooit speelden ze in de Heavy aan de ’s Gravendijkwal. Recentelijk vond ik een CD uit 2004 waarop alle nummers, inclusief rare tracks, bijeen werden geplaatst. Dit pre-Sonic Youth-gezelschap, met Arto Lindsay op gitaar, klinkt nog altijd geweldig: kort, rauw, krakend en recht-voor-zijn-raap.
Various Artists: Treme Soundtrack (Volumes 1,2, 3 – 2010-2013)
In December ging het vierde en laatste seizoen van start van de HBO-serie Treme; wat mij betreft de beste televisieserie die ooit werd gemaakt. Geschreven door de makers van The Wire schetst Treme de moeizame wederopbouw van de beroemde muzikantenwijk Treme in New Orleans, nadat de wervelstorm Katrina de dijken had vernietigd en de stad in ellende stortte. Niet alleen de moeite waard is het schitterende acteerwerk en het prachtige beeld van de sociale leefomstandigheden, maar vooral natuurlijk de livemuziek (die circa 50% van de afleveringen uitmaakt). Van ieder seizoen is er gelukkig een soundtrack op CD uitgebracht, zodat je nog lang kunt nagenieten en een mooie geschiedenis van de Amerikaanse muziek krijgt voorgeschoteld.
The Bad Plus, Made Possible (2012)
Vet trio uit Minneapolis, dat altijd lekker uit je speakers galmt. Soms een beetje EST-achtig, maar vaak ook ontleend aan de textuur van pop- en rocksongs. Made Possible is niet hun beste plaat, maar toch zijn alle CD’s de moeite waard. Ook voor The Bad Plus geldt dat je ze beter live kan zien. Ze deden o.a. covers van Blondie, Black Sabbath en Nirvana, zoals deze:
Alvin Youngblood Heart, Territory (2000)
Ik had er niets van, maar kocht alle CD’s nadat ik hem zag optreden bij Jools Holland. Waanzinnige stem en dan die melancholica…
You go to Banglin’
, tell my boys
You go to Banglin’, tell my boys
What times I’m havin’ up in Illinois
In Illinois, up in Illinois
When I gin
my little cotton I’m going to sell my seed
When I gin my little cotton and sell my seed
I’m gonna give my baby, everything she need
Everything she need, ev’rything she need
I’m gonna give my baby everything she need
You know, I been in Texas and I been in Arkansas
I been in Texas and I been in Arkansas
But I never had a good time till I got to Illinois
Up in Illinois, up in Illinois
The people will treat you just so-so so’
You’ll never go back to old Banglin’ no more
Never no more, never no more
I been to Chicago and I been to Detroit
I been to Chicago and I been to Detroit
But I never had a good time till I got up in Illinois
In Illinois, up in Illinois
When you go down in Banglin’, will you tell my boys
When you go down in Banglin’, tell my boys
What a good time’s a-waitin’ up in Illinois
Up in Illinois, up in Illinois
Sun Ra, The Eternal Myth Revealed: Volume One – 1933-1959 (2013, 14 CD’s + boek)
Hoe dieper we in de 21ste eeuw glijden, hoe meer ik Sun Ra als het grootste genie van de vorige eeuw waardeer. Deze godfather van ‘indie music’, electronic shit en proto-hiphop bracht meer dan 100 LP’s in eigen beheer uit en bleek een inspiratiebron voor velen – in ieder geval voor mij. Hij heeft werkelijk alles wel gedaan. Al vind ik zijn platen niet altijd even goed, mijn eigen mixtapes omvatten ruim vijftien uur muziek zonder één enkele zwakte. Sinds zijn dood zijn er bovendien al honderden obscure platen uitgebracht, vaak live,maar vaak ook met ‘rare tracks’. Ook deze box omvat 14 CD’s met niet eerder uitgebracht materiaal. Misschien een beetje moeilijk als introductie, maar wel een schatkist (al moet je er bijna 100 euro voor neertellen). Een meer toegankelijke introductie is de vorig jaar verschenen 3-dubbel-CD A Space Odyssey. Hier een introductie tot:
(Ahmed) Janka Nabay & The Bubu Gang, En Yay Sah (2012)
Ahmed Janka Nabay is de belangrijkste vertolker van de zogenaamde Bubu uit Sierra Leone. Hij maakte fijne platen, maar sinds hij naar New York vertrok en daar ging samenspelen met The Bubu Gang klinkt zijn muziek als een soundtrack voor ieder tof feest. En Yay Sah is een heerlijke plaat, van begin tot eind. Ik hoorde ‘m onlangs ook in Le Comptoir Général, de meest te gekke spot in Parijs – een Afrikaans ‘Ghetto Museum’, eethuis en bar. Zie: http://www.lecomptoirgeneral.com/
Jackie Mittoo: The Keyboard King At Studio One
Medeski, Scofield, Martin & Wood: In Case The World Changes Its Mind (Live)
Rudder: Matorning
Sun Ra: God Is More Than Love Ever Can Be
Alice Coltrane: Ptah, The El Daoud
John Legend & The Roots: Wake Up
Rudresh Mahanthappa ft. Kadri Gopalnath: Kinsmen
The Upsessions: Beat Up Reggae
(Nederlands!)
Treme: Soundtrack Seizoen 1
Uproot Andy: Guacharaca Migration
Jackie Mittoo: The Keyboard King At Studio One
Medeski, Scofield, Martin & Wood: In Case The World Changes Its Mind (Live)
http://medeskimartinandwood.shop.musictoday.com/Product.aspx?cp=124&pc=MWDD11
http://medeskimartinandwood.shop.musictoday.com/Product.aspx?cp=124&pc=MWDD11
. De beste website wordt vanuit Tilburg gehost: http://generationbass.com/tag/nueva-cumbia/
http://generationbass.com/tag/nueva-cumbia/
Omar Souleyman, Highway to Hassake (Sublime Frequencies 2008). Ik kreeg deze Syrische dance CD van Jasper van der Made en was gelijk verkocht. En toen vorig jaar dat waanzinnige concert in Worm. Elektronische tabla’s en een electrische oud weven een luid Arabisch en carnavalesk geluidstapijt, waarover Souleyman als een Saoedische prins zijn gedichten rapt. Nog nooit zoiets gezien.
Reggada: La Nouvelle Generation. Volume 1 (2006). Ik kende dit Noord-Afrikaanse genre nog niet, maar ben nu in de ban geraakt van de sterke beats en gepassioneerde sound – Marokkaanse dancehall. Zoals deze: http://www.metacafe.com/watch/yt-7FcoWpj_2oo/jalal_el_hamdaoui_reggada_with_lyrics/
http://www.metacafe.com/watch/yt-7FcoWpj_2oo/jalal_el_hamdaoui_reggada_with_lyrics/
en deze: http://www.metacafe.com/watch/yt-cEkRnvOcZrQ/aarfa_reggada_2009/
http://www.metacafe.com/watch/yt-cEkRnvOcZrQ/aarfa_reggada_2009/
(maar de genoemde plaat is beter!)
Rondos, A Black & White Statement (King Kong Records 2009). Schitterende box van deze legendarische Rotterdamse punkband, met al hun platen, een fotoboek, een biografie en een nieuwe Red Rat strip. Mooi uitgegeven en een terecht eerbetoon aan deze kunstenaarsband.
Siebe’s Dr. Auratheft 2008 lijstje voor Ron’s ArtBBQ
* CD: The Heliocentrics: Out There
(Dr. Auratheft Rating: *****)
* Mixtape: Maga Bo: World Up Mixtape Vol 1
(Dr. Auratheft Rating: ****)
* Mixtape: Megasoid: Mixtape : http://www.imposemagazine.com/megasoid-mixtape/4970/
link
(Dr. Auratheft Rating ***)
* CD: Buraka Som Sistema: Black Diamond
(Dr. Auratheft Rating: ****)
* CD: Erykah Badu: New Amerykah Part One
(Dr. Auratheft Rating: *****)
(video) Erykah Badu: The Healer:
* CD: Madlib: Beat Generation (Dr. Auratheft Rating: ***)
* CD: Blue Flamingo: 78 RPM (Rotterdam!)
(Dr. Auratheft Rating: ***)
* Mixtape: Movado “Gangsta Fo Life†Mixtape 2008 https://www.datpiff.com/pop-mixtape-player.php?id=mce09bd2
link
(Dr. Auratheft Rating: ****)
* CD: Medeski Martin & Wood: John Zorn’s Zaebos – Book of Angels Part 11
(Dr. Auratheft Rating: ***)
* CD: J. Dilla: Ruff Draft
(vooral CD2 = Instrumentals – Dr. Auratheft Rating: *****)
* CD: Tiken Jah Fakoly: Francafrique
(Dr. Auratheft Rating : ****)
The Heliocentrics ft. Mulatu:
(amazing/awesome!!!)
Hee Ron,
Tof, die lijstjes. Waar luisterde ik naar in 2007 en welke platen moeten worden vermeld? Ik wandel door mijn mixjes van 2007 en noem van iedere mixtape dan een plaat die me zeer bekoorde. Zo kom ik tot het volgende lijstje:
Gil Scott-Heron: Winter in America 1973
http://en.wikipedia.org/wiki/Gil_Scott-Heron”>http://en.wikipedia.org/wiki/Gil_Scott-Heron
Jackie Mittoo: The Keyboard King At Studio One (compilatie 2000)
http://www.myspace.com/officialjackiemittoo
http://www.myspace.com/officialjackiemittoo
King Tubby & The Aggrovators: Johnny In The Echo Chamber 1975/76
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Aggrovators
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Aggrovators
Cecil Lloyd: I Cover The Waterfront 1962
http://siebethissen.blogspot.com/2007/05/calypso-hotel-jazz-cecil-lloyd-friends.html
http://siebethissen.blogspot.com/2007/05/calypso-hotel-jazz-cecil-lloyd-friends.html
Boris Vian: Jazz & Trompinette (compilation 2007)
http://en.wikipedia.org/wiki/Boris_Vian
http://en.wikipedia.org/wiki/Boris_Vian
Ernest Ranglin: Surfin’ (2005)
http://siebethissen.blogspot.com/2007/07/doddlin-man-dedicated-to-ernest.html
http://siebethissen.blogspot.com/2007/07/doddlin-man-dedicated-to-ernest.html
Django Reinhardt: Swingin’ With Django Vol.4 1937
http://siebethissen.blogspot.com/2007/08/blues-gitane-french-approach-django.html
http://siebethissen.blogspot.com/2007/08/blues-gitane-french-approach-django.html
Alice Coltrane: Ptah, The El Daoud 1970
http://en.wikipedia.org/wiki/Alice_Coltrane
http://en.wikipedia.org/wiki/Alice_Coltrane
Euis Komariah & Yus Wiradiredja: The Sound of Sunda 1990 Duke Ellington: The Afro-Eurasian Eclipse 1971
http://siebethissen.blogspot.com/2007/11/race-for-space-duke-ellingtons-utopia.html
http://siebethissen.blogspot.com/2007/11/race-for-space-duke-ellingtons-utopia.html
Natuurlijk, over smaak valt altijd te twisten en waarschijnlijk heb ik ook bijzondere dingen gemist. Maar ik ben geen volger van hypes: ik verzamel platen en cd’s en koop net zo graag oude shit als nieuwe. Daarom heb ik ook geen enorme collectie 2006. Maar 2006 was in ieder geval een jaar waarin tal van nieuwe stromingen doorbraken: congotronics (Congo/Angola), baile funk (Brazilië), dubstep (UK) en balkan beats (Europa/VS), om er slechts enkele te noemen. De oplettende lezer zal constateren dat deze vier domeinen niet voorkomen in mijn lijstje. Graag had ik de Congotronics II (Crammed Discs) hoog op mijn agenda geplaatst, zo niet helemaal bovenaan, maar de CD/DVD verscheen al in 2005 en volgens de spelregels verdient dit briljantje geen plek in een 2006 jaaroverzicht. Eindelijk doorgebroken buiten de favela’s van Brazilië: baile funk is één van de meest verassende en meest spectaculaire bijdragen aan de dansvloer en hippe huiskamer. Platen en cd’s kan je nauwelijks vinden, waardoor haar undergroundreputatie vooralsnog intact blijft (we zijn vooral afhankelijk van deejaysets op het net, zoals mijn eigen Favela Funk). Ook dubstep is hipper dan hip, maar aan mij niet besteed. Ik vind het vooral té Brits, té new wave, té neo-lounge en vooral gemaakt voor/door nerds? – al realiseer ik me dat er weldegelijk prachtige tracks worden gemaakt. Helaas hoorde ik nog geen enkele cd die ik als geheel de moeite waard vond. Ook de balkan beats, op enkele uitzonderingen na, klinken vaak te clubbie, te housie en daarmee te flauw om me te bekoren. Gelukkig kan ik altijd terugvallen op mijn oude liefde: Jamaica. Maar er was meer in 2006. Hieronder volgt een soort top tien, maar neem die opsomming niet al te serieus. Ik wilde deze platen hier onder de aandacht brengen omdat ze meer dan okee zijn (mijn nummer één is trouwens wel een echte nummer één). Het belangrijkste criterium, wilde de cd in aanmerking komen voor dit lijstje, is de constatering dat de gehele plaat de moeite waard is. Steeds vaker blinkt een plaat – als album – uit in vele zwaktes (daarom kopen we liever mp3’tjes en luisteren we liever naar mixtapes), maar onderstaande cd’s maakten als totaliteit een prima indruk. Kopen kan ook: http://www.amazon.co.uk/”>http://www.amazon.co.uk/
of via http://www.nl.bol.com/
http://www.nl.bol.com/
.
10 Various Artists – 12 Great Americans
(Cold Turk
ey/Klacto/Sea Urchin 2006)
Geen cd voor de dansvloer of voor in je auto, maar ik vond dat ik m hier moest noemen vanwege het kunsthistorische belang van de release. In de jaren zeventig deed Rotterdam er werkelijk toe als internationaal kunstcentrum. Onder de bezielende leiding van mensen als Adriaan van der Staay en Gosse Oosterhof behoorde Rotterdam met New York en Keulen tot toonaangevende steden van de moderne kunst. Denk bijvoorbeeld aan de internationaal-georiënteerde Venster Gallery, maar ook aan het lokaal/globale Lijnbaancentrum. Daaronder smeulde echter ook de underground. Gerard Bellaart stichtte Cold Turkey Press en gaf in Rotterdam unieke boeken uit van de Beat Generation. In 1972 produceerde hij met steun van de Rotterdamse Kunststichting een LP (oplage: 500), waarop befaamde undergrounddichters voorlazen uit hun werk. In 2006 organiseerde kunstenaar Ben Schot een prachtige overzichtstentoonstelling van Cold Turkey Press in het Historisch Museum van Rotterdam. Ter gelegenheid hiervan bezorgde hij een re-release van die LP, aangevuld met niet eerder uitgebracht materiaal: 12 Great Americans . Je hoort Ray Bremser, Diane de Prima, Ed Sanders, Charles Bukowski, Allen Ginsberg, John Giorno en anderen. Een fantastisch document en bovendien een belangrijk stukje (interlokale) kunstgeschiedenis. Zie ook: http://www.sea-urchin.net/
http://www.sea-urchin.net
De plaat is net uit en ik koop de Medeski, Martin & Wood cd’s altijd blind. Ik ben er inmiddels aan gewend te veronderstellen een miskoop te hebben gedaan. Dat gevoel overvalt me altijd bij MMW, een orgel-bass-drums-trio, dat alle uithoeken van de muziek bestrijkt. Alles krijgt altijd een plek, heel organisch, nooit onecht of onoprecht, supervet en strak, hard en zacht, groovy en proggish, gecomponeerd en geïmproviseerd Een allegaartje? Nee! Nooit klinkt de band gekunsteld het is precies deze klassieke MMW-sound die maakt dat de band klinkt zoals die klinkt, waardoor je nooit vergeet naar een MMW-plaat te luisteren en de band uit duizenden herkent. Bijna alle platen vergen een leergang; ze worden beter naarmate je ze vaker draait; en hoe langer je ze in huis hebt, hoe grootser je het trio gaat vinden. Op Out Louder is er tijdelijk een vierde bandlid toegevoegd: gitarist John Scofield (oa ex-Miles Davis). Jammer, denk je op het eerste oor, want het ontbreken van een gitaar karakteriseert juist de courante MMW-sound. Ook de eerste twee luisterbeurten maakten me nog niet echt enthousiast, maar afgelopen week sprong die vonk weer over. Ook ging het volume in mijn huis hoger en hoger. Nu, enkele dagen later, vind ik m al helemaal tof. De sound is weer echt Brooklyn stylo (Shacklyn Studio): cool, kelderachtig, rauw, ongeproduceerd (door Scotty Hard), maar altijd weer die ultra-funky, door orgel en bass voortgedreven grooves. Gewoon kopen die New Yorkse shit! http://www.mmw.net/
http://www.mmw.net
http://www.mmw.net/
8 Various Artists:
Alpha Boys’ School 1910-2006
(Trojan Records 2006)
Ja, dit is een prachtplaat. Een document. Het waren de Zusters van de Liefde die zich aan het begin van de 20 ste eeuw ontfermden over de weeskinderen van Kingston, Jamaica. Zo ontstond ook de Alpha Boys School. http://artbbq.nl/wp-content/uploads/2013/09/mp3VAAlphaBoysSchool.jpg
De zusters dachten dat musiceren goed was voor de opvoeding van de jonge, ouderloze Jamaicanen. Ze kochten een flinke stapel instrumenten en maakten muziek tot het centrum van hun pedagogiek. Niet alleen bleek hun methode succesvol, de zusters legden bovendien de basis van een muziekcultuur die zijn weerga in de wereld niet kent. Het kleine eiland leverde in de loop der jaren een maximum aan musici af: jazz, mento, calypso, ska, reggae en dancehall groeiden uit van Caribische genres tot wereldwijd gewaardeerde en gespeelde muziek. Deze plaat, Alpha Boys’ School: Music In Education , heeft alumni van de school verzameld: Don Drummond, Tommy McCook, Vin Gordon, Lester Stirling, Lennie Hibbert, Karl Bryan, Johnny Osbourne, Rico Rodriguez, Cedric Brooks en vele anderen. Als je wil begrijpen waarom Jamaica zoveel musici kent en waarom op het eiland muziekcultuur zo belangrijk is, dan is dit een mooi startpunt. Zonder de caritas van de katholieke kerk hadden we nooit van Lee Perry of King Tubby gehoord. Eerlijk is eerlijk, het zijn op deze cd meestal niet de beste tracks die we van de Alpha Boys kennen, maar het is wel een prachtige plaat voor je verzameling. Mijn favoriete track: Lennie Hibbert’s Pure Soul. http://www.alphaboysschool.com/
http://www.alphaboysschool.com
http://www.alphaboysschool.com/
7 Various Artists:
Jazzonia Little Boy Don’t Get Scared
(Douglas Records 2006)
Jazzonia zo luidde ooit een prachtig, door jazz begeleid gedicht van Langston Hughes (1902-1967) de grote man van de Harlem Renaissance. Poëzie en jazz vormden lange tijd een inspirerend bondgenootschap en gaven vanaf de jaren dertig vorm aan vocalese een zangstijl waarbij de woorden een geïmproviseerde solo volgen of zelf een geïmproviseerde solo vormen. De namen van multi-talenten als Eddie Jefferson, King Pleasure, Annie Ross, Dave Lambert en Jon Hendricks zijn voorgoed verbonden aan deze episode uit de jazzgeschiedenis. Bill Laswell en Alan Douglas proberen dit fenomeen met hun project Jazzonia nieuw leven in te blazen. Geen retrostuff, maar een actuele interpretatie met deejays, hiphop en vette basslines. Het resultaat is überhippe New Yorkse soul en R&B, waarbij behalve Laswell ook grootmeesters als Bootsy Collins en Grandmaster Melle Mel van de partij zijn. Soms is het zwijmelgehalte net iets te hoog, maar er blijft genoeg over om werkelijk van te genieten. Het is zo’n plaat die je de hele dag op repeat kan zetten. Als je échte soul wil horen en fucked-up bent over de huidige staat van de R&B, dan moet je deze plaat scoren. http://www.answers.com/topic/jazzonia
http://www.answers.com/topic/jazzonia
http://www.answers.com/topic/jazzonia
6 DJ Spooky: 50.000 Volts of Trojan Records
(2 CD’s, Trojan Records 2006)
Ook uit New York komt DJ Spooky [That Subliminal Kid]. Geen eigen plaat dit keer, maar zijn interpretatie van Trojan Records het beroemde reggae label. Het begint zo’n beetje mode te worden: laat een artiest of producer los in het archief van een klassiek label en laat hem een verzamelaar maken, een mixtape of een remix album. Zo snorde Madlib vorig jaar door de archieven van Blue Note en zo trekt DJ Spooky nu door de archieven van Trojan. Zo fenomenaal als Madlib zijn oor te luister legde, kunnen de inspanningen van DJ Spooky niet worden genoemd. De tweede cd is een redelijke verzamel-cd, die ik zelf beter zou hebben samengesteld. De eerste cd is echter een beauty, omdat het een mix betreft: bekende en obscure classics, aaneengeregen door Spooky’s eigen geluidjes en samples. Erg goed én een mooie Trojan-introductie. Ik draai de cd al weken in mijn auto en hij verveelt nog steeds niet. Leuk is ook dat deze mixtape soms ouderwets rockt DJ Spooky heeft namelijk ook gekke live-stukjes gebruikt uit de ska-revival jaren van eind jaren zeventig/begin jaren tachtig (waaronder het door mij al lang vergeten hitje Mirror in the Bathroom van The English Beat). Kortom, prima plaat voor feestjes en voor in je auto. http://djspooky.com/articles/trojan_records.html
http://djspooky.com/articles/trojan records
5 Various Artists:
Downbeat The Ruler Killer Instrumentals from Studio One
(Heartbeat Records 2006)
Dit is wél een verrassing al is het maar vanwege de geweldige kwaliteit en tijdloosheid van de Studio One riddims, geproduceerd onder auspiciën van het genie Clement Coxsone Dodd. Meer dan vijftig jaar voerde hij de scepter over de studio’s van Kingston en omstreken. Zijn dood, recentelijk, maakte daaraan pas een einde. De geselecteerde riddims (instrumentals waarover deejays hun teksten toasten) zijn precies dié riddims die het publiek in vervoering brachten, Coxsone Dodd wereldfaam brachten, de sound system in het centrum van de muziekcultuur brachten, reggae en souljazz naar ongekende hoogten stuwden en nieuwe generaties van producers diepgaand beïnvloedden. Ze stammen alle uit de periode 1967-1971 en zijn één voor één de moeite waard: perfecte blazers, lekkere orgelskanks, diepe groovy basslines, en dat alles verpakt in een typisch Jamaicaanse mix van jazz, funk en soul. Je krijgt ze allemaal: Rockfort Rock, Real Rock, Freak Out, Darker Shade Of Black, Return of the Scorcher, Death in the Arena en nog veel meer lekkers. 18 stuks! Eigenlijk ongelooflijk dat we tot 2006 hebben moeten wachten tot er zo’n verzamelaar werd uitgebracht. Gewoon kopen. http://www.heartbeatreggae.com/index.php?id=album.php&catalog_id=6816
http://www.heartbeatreggae.com/index.php?…id=6816
